1- چنان چه دادرس دعوا را واهی تشخیص داده و به درخواست خوانده، قرار تامین صادر نماید علی القاعده باید مهلت معقول و متعارفی را با توجه میزان تامین و اوضاع و احوال حاکم تعیین نماید تا خواهان در آن مهلت تامین بسپارد. در این صورت، «[…] تا وقتی که خواهان تامین ندهد دادرسی متوقف خواهد ماند و در صورتی که مدت مقرر در قرار دادگاه برای دادن تامین منقضی شود و خواهان تامین ندهد به درخواست خوانده قرار رد دادخواست خواهان صادر می شود» (مادۀ 109 این قانون).
2- «چنان چه بر دادگاه محرز شود که منظور از اقامۀ دعوا تاخیر در انجام تعهد یا ایذاء طرف یا غرض ورزی بوده، دادگاه مکلف است در ضمن صدور حکم یا قرار، خواهان را به تادیۀ سه برابر هزینۀ دادرسی به نفع دولت محکوم نماید» (تبصرۀ مادۀ 109 این قانون).
3- در تامین دعوای واهی بر خلاف تامین اتباع بیگانه که خواهد امد از مراحل دیگر دادرسی غیر از بدوی، نام برده نشده است. گر چه چنان که خواهیم دید فلسفۀ تامین اتباع بیگانه (برابری طرفی و پیش گیری از مشکلات احتمالی برای خواندۀ ایرانی) با تامین دعوای واهی (پیش گیری از افزایش حجم کار محاکم و جبران خسارات وارد هر خوانده) متفاوت از یکدیدگرند ونیز هر چند فلسفۀ اولی به ظاهر ملموس تر از دیگری است اما باید توجه داشت که امروزه نه در ایران بلکه در سایر کشورها، اطالۀ دادرسی از مشکلات اساسی حقوق دانان و قضات است. این نکته که اخذ تامین می تواند عاملی مهم در جهت پیش گیری از اقامۀ دعاوی واهی باشد نه فلسفه ای است که آن را مخصوص مرحلۀ بدوی دانسته و بدین ترتیب دست افراد را در شکایت از آراء باز بگذاریم. از سوی دیگر هیچ دلیل در دست نیست تا امکان اخذ تامین در دعاوی مربوط به شکایت از آراء را منتفی بدانیم؛ به علاوه اطلاق مادۀ 109 قانون آیین دادرسی مدنی و نیز این نکته که امکان اخذ تامین در دعاوی طاری و حتی امور حسبی را پیش بینی نموده ما را بدان رهنمون می سازد که:
اگر مرجع رسیدگی کننده دعوا را اعم از بدوی، تجدید نظر، فرجام خواهی، اعتراض ثالث و اعاده دادرسی ) واهی تشخیص دهد ، با درخواست خوانده از خواهان اخذ تامین می کند.
واخواهی را باید از موارد فوق جدا نمود بدین دلیل که: اولا: واخواهی به نوعی ادامۀ دعوای بدوی است و دعوای جدید محسوب نمی گردد تا بتوان از واخواه اخذ تامین کرد. ثانیا: واخواه، که همان خواندۀ بدوی است در مقام خوانده قرار دارد و از خوانده اخذ تامین دعوای واهی نمیتوان کرد. ثالثا: اخذ تامین دعوای واهی از واخواه منافی با حقوقی دفاعی وی و بر خلاف اصل رعایت حقوق دفاعی است. رابعا: در جهت عکس، باید گفت واخواه (خواندۀ دعوی بدوی) می تواند از دادگاه تامین دعوای واهی واخوانده (خواهان دعوی بدوی) را مطالبه کند.
بدون دیدگاه