امور حسبی

امور حسبی
1- ﺍﻣﻮﺭ ﺣﺴﺒﯽ ﺍﻣﻮﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﻫﺎ ﻣﮑﻠﻔﻨﺪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻣﻮﺭ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺭﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﺑﺮ ﻭﻗﻮﻉ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﻣﻨﺎﺯﻋﻪ ﺑﯿﻦ ﺍﺷﺨﺎﺹ ﻭ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺩﻋﻮﯼ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ.
2- رسیدگی به امور حسبی حسب مورد در یکی از دادگاه های عمومی حقوقی، دادگاه خانواده، شورای حل اختلاف صورت می گیرد.
3- تصمیمات دادگاه در امور حسبی قابل تجدیدنظر و فرجام نیست جز آنچه در قانون تصریح شده است.
4- اموال غیرمنقول صغیر فروخته نخواهد شد مگر با رعایت غبطه او و تصویب دادستان.
5- اقدام مامورین کنسولی در تعیین امین برای ایرانی خارج از کشور بعد از تنفیذ دادگاه شهرستان تهران قطعی می گردد.
6- پس از گذشت دو سال از آخرین خبر غایب، ورثه او می توانند از دادگاه درخواست کنند که دارایی غایب را به تصرف آنها در آورد.
7-  دادگاه صالح در رسیدگی به دعاوی راجع به ترکه متوفی تا زمانی که ترکه تقسیم نشده در دادگاهی که آخرین اقامتگاه متوفی در ایران در آن محل بوده است، می باشد؛ بعد از تقسیم ترکه در محل اقامت وراث.
8-  مقصود از تحریر ترکه عبارت است از تعیین مقدار ترکه و دیون متوفی.
9- منظور از رد ترکه عبارت است از عدم پذیرش ترکه از سوی وراث، که ظرف مدت یک ماه باید به عمل آید.
10-  تصفیه ترکه عبارت است از تعیین دیون ترکه و حقوق بر عهده متوفی و پرداخت آنها و اخراج مورد وصیت از ماترک.
11- وصیت خودنوشت در صورتی معتبر است که تمام آن به خط موصی نوشته شده باشد و دارای تاریخ (روز،ماه،سال) به خط موصی باشد و به امضای او رسیده باشد.
12- اولیای خاص عبارتند از: پدر، جد پدری و وصی منصوب از طرف آنان.
13- در امور حسبی، دادرس در تمام مواقع رسیدگی موظف است دلایل را قبول کند.
14- ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﯼ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎﺕ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺑﻼﻍ ﺷﻮﺩ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺍﺑﻼﻍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻘﺮﺭﺍﺕ ﺁﺋﯿﻦ ﺩﺍﺩﺭﺳﯽ ﻣﺪﻧﯽ ﺍﺳﺖ.