ایراد دعوای واهی

ایراد دعوای واهی ایرادی که در ماده ی 109 قانون آین دادرسی مدنی از سوی خوانده می شود ایراد دعوای واهی نام دارد . این دعوا به قرینه ماده ی 144 قانون آین دادرسی مدنی باید تا پایان اولین جلسه دادرسی به عمل آید . ایراد دعوای واهی در غیر از مرحله ی بدوی جایز نیست . دعوا می تواند موضوعا یا حکما واهی باشد مانند : تخلیه در قانون 1356 به جهت انقضا ی مدت که چنین دعوایی واهی است .تامین در این در این ماده می تواند وجه نقد یا مالی غیر از وجه نقد باشددر حالی که خسارت احتمالی در تامین خواسته حتما باید وجه نقد باشد

شرایط گرفتن تأمین

گرفتن تأمین از خواهان، مستلزم درخواست خوانده است؛ بنابراین دادگاه نمی‌تواند مستقلا عمل كند.
در مورد زمان درخواست تأمین باید گفت قانون در این‌باره ساكت است؛ اما نمی‌توان درخواست تأمینی كه در اثنای دادرسی و پس از دفاع‌های دیگر خوانده مطرح شود را پذیرفت. قرار رد دادخواست كه در ماده 109 قانون آیین دادرسی مدنی آمده این امر را تایید می‌كند؛ زیرا رد دادخواست تا اولین جلسه دادرسی معمول است
میزان تأمین، معادل هزینه دادرسی و حق الوكاله وكیل خوانده در مرحله نخستین می‌باشد؛ چون هزینه دادرسی را خواهان می‌پردازد، باید این هزینه را در اینجا منصرف به هزینه‌هایی مانند هزینه كارشناسی، اجرای قرار‌های تحقیق و… كه خوانده ممكن است متحمل شود دانست.
نكته‌ای كه حائز اهمیت است این كه هرچند قانونگذار قرار تأمین دعوای واهی را در ضمن  قرار تأمین خواسته مطرح نموده است؛ ولی این قرار تأمین، كاملا مستقل از قرار تأمین خواسته است. بنابراین لازم نیست شرایط تأمین خواسته را در اینجا رعایت نمود؛ بنابراین  تأمین می‌تواند وجه نقد نباشد یا خواهان معسر و دولت از دادن تأمین معاف نیستند
مهلتِ دادن تأمین را، قانونگذار مشخص نكرده و تعیین آن را بر عهده دادگاه گذاشته است. بنابراین دادگاه علاوه بر میزان تأمین، مهلت آن را نیز مشخص می‌نماید.

قرار رد دادخواست

قرار تأمین به خواهان ابلاغ می‌شود و مهلت دادگاه از تاریخ ابلاغ شروع می‌شود و در طول مدتی كه خواهان باید تأمین بدهد، دادرسی متوقف می‌ماند. در صورتی كه مهلت به پایان برسد و خواهان تأمین ندهد دادگاه به درخواست خوانده قرار رد دادخواست صادر می‌كند.
بنابراین پایان مهلت و ندادن تأمین به خودی خود موجب صدور قرار رد دادخواست نمی‌شود، بلكه صدور قرار منوط به درخواست خوانده است. پس اگر خوانده در  ضمن قرار تأمین، صدور قرار رد دادخواست خواهان را نیز در صورت ندادن تأمین، درخواست كرده  باشد، با پایان موعد، دادگاه می تواند قرار رد دادخواست را صادر نماید.
نكته‌ای كه در این خصوص قابل توجه است این كه چنانچه دادگاه قرار تأمین بدهد، خوانده مجاز نخواهد بود به استناد  آن از دادگاه بخواهد كه معادل قرار تأمین صادره اموال خواهان توقیف شود. چرا كه ضمانت اجرای قرار صادره در ضمن ماده مشخص شده است؛ و نتیجه عدم ایداع تأمین تنها  توقف دادرسی است نه توقیف اموال خواهان و بدیهی است كسی كه تأمین نمی‌دهد با توجه به اطلاعی كه از قانون دارد در حقیقت پذیرفته است كه رسیدگی به دعوایش متوقف شود
در حالی اصل قرار تأمین دعوای بی‌اساس غیر قابل اعتراض و شكایت می‌باشد ولی قرار رد دادخواست ناشی از عدم ایداع تأمین صادره ، از حیث قابلیت شكایت مشمول قواعد عمومی است و بنابراین در محدوده مقررات مربوط می‌تواند قابل تجدید نظر، فرجام و حتی اعتراض ثالث باشد. ممكن است مرجع شكایت، قرار را از جمله به این علت كه دعوا واهی نبوده است فسخ و پرونده را برای رسیدگی به ماهیت دعوا به دادگاه صادر كننده قرار برگرداند.

نکات

?درخواست تامین دراثنای دادرسی پس از دفاع های دیگر خواننده نمی توان پذیرفت
?مهلت دادن تامین را دادگاه معین میکند طبق ماده 442
?رد دادخواست در ماده 109 طبق قواعد عمومی قابل اعتراض است
?تو دعوای واهی تامین میتواند غیرنقدی باشد

?اعتراض به کم بودن تامین در قانون پیش بینی نشده
?موارد گرفتن تامین،  کلیه دعاوی از قبیل اصلی، طاری، درخواست های مربوط به امور حسبی جز مواردی ک قانون امور حسبی مراجعه به دادگاه را مقرر دانسته
?اصل تامین و مهلت آن قابل شکایت نیست